Fuck, hij gaat me 80 tikken op mijn billen en 20 slagen op mijn borsten met het strafstokje a.k.a rotan cane geven. Op onze vorige date waren de tranen in mijn ogen gesprongen van de pijn, dus ik kijk niet echt uit naar de straf, zacht uitgedrukt.
‘Kunnen we de straf niet voor een keer overslaan?’ zeg ik smekend. Ik probeer hem met puppyoogjes aan te kijken.
‘Nope.’ Is het enige wat hij zegt.
‘Als we de straf overslaan dan mag U me vastbinden, blinddoeken, mijn mond gebruiken, anaal neuken en dit filmen.’ Probeer ik te onderhandelen.
‘Dat kan ik sowieso doen, ik bepaal weet je nog?’ Hij trekt een wenkbrauw naar me op. Van binnen vervloek ik hem, hij met zijn kut strafstokje.
‘Je hebt de straf verdiend, dus ik ga hem gewoon uitvoeren. Als je niet stopt met zeuren komt er een strafpunt bij.’ Hij slaat een keer met de cane in zijn hand. ‘Hup, nu op handen en knieën op de bank gaan zitten.’
Met een diepe zucht geef ik me gewonnen en ik doe wat hij heeft gezegd.
‘Ik zal ze eerst eens een beetje mooi rood maken als opwarmertje.’ Met die woorden voel ik het leer van één van zijn slagvoorwerpen tegen mijn kont komen. Hij blijft slaan, net zolang tot ze gloeien. Ik weet zeker dat ze de rode kleur hebben waar hij het net over had. Al heeft hij niet heel hard geslagen, deze klappen zou je nog onder de noemer ‘lekkere pijn’ kunnen laten vallen.
‘Genoeg opgewarmd, ben je er klaar voor?’
‘Nee.’
Het woord heeft mijn mond nog niet verlaten of ik voel de cane op mijn linkerbil terechtkomen.
‘Meetellen,’ commandeert hij.
‘Eén.’
Direct erachteraan volgen er negen harde slagen. Oh fuck, ik heb er nog maar tien gehad en het is nu al niet meer leuk.
‘E…elf…twaalf, d…dertien.’ Krijg ik er moeizaam uitgeperst. We zijn nog niet eens op de helft en mijn stem ging al haperen. De volgende zes tikken komen op de zijkant van mijn billen of bovenbeen terecht. Daar doen ze extra pijn, maar daar teken ik beter, dus is het leuker volgens hem.
‘Fuck…t…twintig.’
‘Goed gedaan, nu twintig op je rechterbil en daarna herhalen we het nog een keer. Dan hebben we je billen gehad.’
‘Aah…’ kreun ik en ik beweeg ongemakkelijk op de bank heen en weer. We hebben er twintig opzitten en ik weet niet of ik dit nog een ronde kan.
‘Klaar voor de volgende ronde?’ Hij wrijft met zijn hand over mijn zere billen.
‘Nee…nee ik wil er niet nog twintig. Ik heb genoeg gehad.’
‘Sinds wanneer beslis jij daarover?’ Een harde ruk aan mijn haren laat me overeind komen zodat ik op mijn knieën zit.
‘Ja…nee…U beslist maar…’ Voordat ik mijn zin kan afmaken slaat hij met zijn vlakke hand hard tegen mijn wang. Meteen volgt er een tik tegen mijn andere wang. Zijn handafdruk voel ik branden op mijn huid.
‘Geen maar. We doen er gewoon nog aan elke kant twintig en daarna komen je borsten aan de beurt.’ Hij verwikkelt zijn hand in mijn haren en trekt mijn hoofd naar achteren zodat ik hem aankijk. ‘Ben ik duidelijk?’ Voordat ik het weet valt er een klodder spuug op mijn gezicht. Meteen wordt het uitgeveegd over mijn gezicht en ik weet dat hij me hiermee wil vernederen, mij laten zien en voelen wie de baas is.
‘Ja Meneer.’ Mijn haar wordt losgelaten en hij drukt me naar beneden zodat ik weer in dezelfde houding als net kom te zitten.
De eerste tien tikken weet ik nog goed op te vangen, maar daarna gaat het echt pijn doen. Ik beweeg onrustig heen en weer en het tellen gaat moeizaam. Bij de dertiende klap schieten de tranen in mijn ogen. Hij heeft me gemeen aan de zijkant van mijn bovenbeen geraakt.
‘V…v…veertien.’ Komt er zachtjes uit mijn mond en ik zet mijn tanden op mijn lip. Fuck dit ga ik niet volhouden tot de twintig.
Weer voel ik de striemende pijn van het strafstokje op mijn huid.
‘Kut…auw, vijftien.’ Er springen nog meer tranen in mijn ogen. Ik kan dit niet. Hij moet horen aan mijn stem dat ik het zwaar heb. Ik weet zeker dat hij het ook kan opmaken aan mijn lichaamstaal. Bij de zeventiende tik barst ik in huilen uit. Ondanks dat slaat hij gewoon verder en wacht elke keer geduldig totdat ik geteld heb. Ik krijg de laatste drie tikken amper over mijn lippen. Waarom zeg ik geen oranje? Ik kan het spel laten stoppen. Nu moet ik er nog twintig aan de andere kant. Na vijf klappen op mijn andere kant voel ik me gebroken. Ik wil niet meer, ik wil dat het stopt, maar oranje zeggen is geen optie in mijn hoofd. Mijn borst gaat snel op en neer van het huilen.
‘Ik tel de laatste vijftien slagen voor je.’ Hoor ik hem zeggen. Zonder tellen wordt het iets makkelijker, maar de pijn is niet meer leuk. Het doet te veel zeer. Ik probeer mezelf af te sluiten en de pijn buiten te sluiten. Ondanks dat ik huil, slaat hij soms gewoon nog iets harder. Ik heb dit nog nooit meegemaakt, hij heeft me nog nooit laten huilen. Nog nooit heeft hij me met opzet gebroken. Ik had altijd verwacht dat ik oranje zou zeggen als het te veel pijn doet. Alleen nu weiger ik het te zeggen, ik weet dat die mogelijkheid er gewoon is, maar ik wil het volhouden voor hem. Ik wil hem trots maken en ook als ik oranje zal zeggen, dan zegt hij daar niets van. Dan geeft hij me een kus en krijg ik alsnog een compliment. Het is een gevoel van binnen waardoor ik per se verder wil gaan. Mezelf laat staan totdat ik moet huilen. Eindelijk hoor ik hem twintig zeggen. Ik weet dat dit nog niet voorbij is, mijn borsten moeten er ook nog aan geloven. Pas dan zit mijn straf erop.
‘Loop naar de trappaal zodat ik je kan vastbinden.’
‘Nee…nee ik wil niet meer,’ zeg ik snikkend. Met betraande ogen kijk ik hem aan, ‘ik wil echt niet meer.’ Het enige waar ik nu zin in heb, is in zijn armen liggen op de bank. Maar hij is onverbiddelijk.
‘En toch gaan we het doen, anders leer je er nooit van.’
Huilend loop ik naar de paal toe en ik laat mijn hoofd hangen. Eerst bindt hij mijn handen boven mijn hoofd aan een spreidstang vast. Ik probeer mijn armen te bewegen, maar ik zit echt goed vast. Daarna doet hij een touw om mijn nek zodat ik helemaal stil moet staan. Hij zet een paar stappen achteruit om zijn werk te bewonderen.
‘Jij staat mooi vast,’ zegt hij met een grote grijns. ‘Dit gaat leuk worden. Ik zal aardig voor je zijn en de slagen tellen.’ Ik weet gewoon dat de sadist in hem hiervan gaat genieten.
Ondanks dat ik het niet wil vallen er nog steeds tranen uit mijn ogen.
Laat hem nu maar beginnen, dan ben ik er vanaf, want ik snap wel dat ik er niet onderuit kom.
Hij pakt zijn strafstokje en gaat naast me staan en laat het met een harde zwiep neerkomen op mijn borst.
‘Auw, godver,’ roep ik uit. Meteen volgt er een tweede en een derde tik. Ik begin harder te snikken en als hij me verder slaat, gaat het over in huilen. Grote tranen biggelen over mijn wangen. Mijn ademhaling is versneld en ik wil dat dit stopt. Was één keer huilen niet genoeg? Waarom stop ik het niet als ik net al ver over mijn grens zat? Met één woord is het over. Toch krijg ik nog steeds het woord niet over mijn lippen. Diep van binnen wil ik dit, ik wil lijden, voor hem.
‘Negentien.’
Eindelijk nog een slag en we zijn klaar. Mijn benen trillen en ik ben kapot. Na de laatste slag komt hij naar me toe lopen en maakt de touwen los. Hij vangt me op in zijn armen.
‘Goed gedaan subje, ik ben trots op je!’ Ik kruip weg in zijn armen en snik na tegen zijn borst. ‘Kom dan gaan we naar de bank toe.’
Als ik op de bank zit komt hij aan met een deken en legt deze over me heen. Hij gaat naast me zitten en trekt me tegen zich aan. Zijn armen om me heen maakt me weer rustig. We blijven lang in stilte zitten en af en toe drukt hij een kus op mijn hoofd. Ik voel me geliefd en veilig in zijn armen.
Iets anders dan een my fantasy lezen? Lees nu een verhaal uit de Nina en Lars serie of een Kinky Thoughts!
